Στις 21 Μαΐου γιορτάζουμε τη Διεθνή Ημέρα Τσαγιού, αναγνωρίζοντας την ιστορία και βαθιά πολιστιστική και οικονομική σημασία του τσαγιού σε όλο τον κόσμο! Και μπορεί όταν σκέφτεσαι τσάι να σκέφτεσαι τις φυτείες της Κίνας ή την απογευματινή ιεροτελεστία της Αγγλίας, στην Ελλάδα όμως έχουμε τη δική μας παράδοση και το ολόδικό μας αφέψημα! Ναι, μιλάμε για το γνωστό σε όλους «Τσάι του Βουνού», φτιαγμένο από Σιδερίτη, ένα φυτό που ευδοκιμεί αποκλειστικά στα επιβλητικά βουνά μας.
Μια σύγχρονη συνήθεια με αρχαίες ρίζες
Το τσάι του βουνού κατέχει ξεχωριστή θέση στα ελληνικά σπίτια εδώ και αιώνες. Οι θρύλοι μιλούν για τη χρήση του από πολεμιστές για τη θεραπεία των πληγών, ενώ ο σπουδαίος γιατρός Ιπποκράτης αναγνώρισε τις πιθανές ευεργετικές του ιδιότητες για την υγεία. Σήμερα, απολαμβάνουμε πολύ συχνά μια κούπα τσάι, για να χαλαρώσουμε, να αισθανθούμε καλύτερα ή απλώς γιατί αγαπάμε την ιδιαίτερη "βουνίσια" γεύση του.
Ένα σύμβολο ελληνικής φιλοξενίας
Για πολλούς από εμάς το τσάι δεν είναι απλώς ένα ρόφημα, είναι μια ευκαιρία να αισθανθούμε πιο κοντά στην ελληνική φύση, πίνοντάς το για παράδειγμα μετά από μια πεζοπορία ή ένας τρόπος να δείξουμε τη φιλοξενία μας, προσφέροντάς σε έναν καλεσμένο μας το ρόφημα του τόπου μας. Το απολαμβάνουμε ζεστό ή κρύο, σκέτο ή με μέλι, ενώ πολλές φορές θα το προσθέσουμε σε πίτες, γλυκά και κέικ!
Μια συμφωνία γεύσεων σε κάθε διαδρομή
Η Ελλάδα διαθέτει μια 17 ποικιλίες Σιδερίτη, η καθεμία με τις δικές της λεπτές παραλλαγές στη γεύση και το άρωμά της. Αυτές είναι μερικές που μπορείς να ανακαλύψεις στην επόμενη περιπέτειά σου:
Βλάχικο τσάι ή τσάι του Άθω (Sideritis athoa): Αυτοφύεται στον Άθω, στην Πίνδο και τη Σαμοθράκη
Τσάι του Μαλεβού ή τσάι του Ταϋγέτου (Sideritis cladestina): Το συναντάς στις περιοχές του Μαλεβού, του Ταΰγετου και της Κυλλήνης.
Τσάι του Ολύμπου (Sideritis scardica): Αυτοφύεται σε βραχώδη εδάφη της υπαλπικής ζώνης του Ολύμπου, Κίσαβου, Πηλίου και Σκάρδου.
Τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού (Sideritis raeseri): Θα το βρεις στον Παρνασσό, Τυμφρηστό (Βελούχι) και σε άλλα βουνά της Αιτωλίας, Δωρίδας και Φθιώτιδας.
Τσάι της Κρήτης ή Μαλοτήρα ή Καλοκοιμιθιά (Sideritis syriaca): Στα ψηλά βουνά της Κρήτης, κυρίως στα Λευκά Όρη και τον Ψηλορείτη, και σε ύψος 1300-2000 μέτρα, αυτοφύεται το τσάι της Κρήτης.
Τσάι της Εύβοιας ή του Δέλφι (Sideritis euboea): Αυτοφύεται άφθονο στο βουνό Δίρφυ και στο Ξεροβούνι Εύβοιας, σε υψόμετρο 1400μ.
Σχεδίασε την επόμενη περιπέτειά σου και ανακάλυψε ένα μοναδικό κόσμο γεύσεων στα ορεινά μονοπάτια της Ελλάδας!