Κάθε χρόνο στην Αράχωβα, οι κάτοικοι της περιοχής (και όχι μόνο!) περιμένουν με ανυπομονησία το φημισμένο Πανηγυράκι του Αγίου Γεωργίου! Η μεγάλη γιορτή, προς τιμήν του προστάτη της περιοχής, συγκεντρώνει επισκέπτες από τις γύρω περιοχές αλλά και από όλη την Ελλάδα και φέτος, με το Πάσχα να πέφτει τον Μάιο, οι εορτασμοί θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή του Πάσχα αντί της συνηθισμένης 23ης Απριλίου. Ο ενθουσιασμός είναι ήδη μεγάλος!
«Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες για τις παραδοσιακές στολές μικρών και μεγάλων. Η φουστανέλα του Γιώργου θέλει φρεσκάρισμα και μπόλικο σιδέρωμα μιας και έχει τις απαραίτητες 400 πιέτες…», μας αναφέρει η Ελένη, από την Trekking Hellas Parnassos.
Από την Κυριακή 5 έως την Τετάρτη 8 Μαΐου, η Αράχωβα θα αποκτήσει έναν μαγικό αέρα, παλαιότερης εποχής. Οι κάτοικοι, ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες, κυκλοφορούν στους δρόμους, συμμετέχοντας στις εκκλησιαστικές λειτουργίες και στις ζωντανές εκδηλώσεις στις πλατείες. Κάθε πρωί ξεκινά θεαματικά – με τον ήχο εορταστικών κανονιοβολισμών.
Αυτήν την περίοδο, οι προετοιμασίες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Τα σπίτια μετατρέπονται σε εργαστήρια μεταμφιέσεων και το να ντυθούν όλοι εγκαίρως είναι μια απολαυστική (και ελαφρώς χαοτική!) υπόθεση. Υπάρχει μια αναμφισβήτητη χαρά των κατοίκων όμως, γιατί αγκαλιάζουν την κληρονομιά τους. «Τα κορίτσια φοράνε λευκό μάλλινο σεγκούνι και κόκκινη ποδιά χρυσοκεντημένη! Ακόμα και τα μωρά είναι ντυμένα. Χαμός στο σπιτικό μας για να προλάβουμε όλοι να ντυθούμε εγκαίρως … άλλος ψάχνει τις γονατάρες του και άλλη την μαντήλα της!», επιβεβαιώνει η Ελένη.
Ο αραχωβίτης λαϊκός ποιητής Δ. Γιαννακόπουλος, μας μιλά για την αραχωβίτικη ανδρική φορεσιά μέσα από την ποίησή του: “Ποιος είδε και δε θάϊμαξε την ατλαζένια σκούφια, πόχει τερτήρια γύρωθε με μεταξένια χάρτσα, τη λυγερή κορμοστασιά, τη μαύρη πουκαμίσα, με τις πολλές κουφόπιεττες και με κουμπιά λουσάτα, με τα γαζιά τα’ απανωτά, που παρασταίνουν φίδια…”
Η αγαπημένη εκδήλωση των παιδιών (αλλά και πολλών ενηλίκων!) είναι ο Aνηφορικός δρόμος νέων, ανδρών και γερόντων με τοπική ενδυμασία στο πεδίο της μάχης του Καραϊσκάκη. «Ιδιαίτερα συγκινητική κάθε χρόνο είναι η στιγμή που οι γέροντες τρέχουν αγκαζέ στην ανηφόρα και λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό σπρώχνουν μπροστά τον γηραιότερο. Αφού ολοκληρωθεί το αγώνισμα κατηφορίζουμε όλοι στην βρύση του Αγίου Γεωργίου όπου οι λυγερές κοπέλες ελευθερώνουν το νερό!» σημειώνει η Ελένη.
Καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, το χωριό πάλλεται στους ρυθμούς της Ελληνικής Επανάστασης μέχρι την Τετάρτη που «χαλάει» το πανηγύρι υπό τον ήχο πίπιζας και νταουλιού. Ο ήχος σηματοδοτεί τη λήξη της γιορτής - μια γλυκόπικρη υπενθύμιση ότι όλα τα καλά πράγματα πρέπει να τελειώσουν. Η Ελένη συμπληρώνει: «Με σφιγμένη την καρδιά φοράμε για τελευταία μέρα τα καλά μας, κυκλώνουμε χορεύοντας 3 φορές την εκκλησία και κατηφορίζουμε όλοι μαζί τα 265 σκαλιά που οδηγούν στα καφενεία».
Ο αέρας γεμίζει με μουσική, γέλια και φυσικά άφθονο τσίπουρο. Με αυτόν τον τρόπο αποχαιρετάμε το Πανηγυράκι και καλωσορίζουμε την ομορφιά της άνοιξης! Ο κεντρικός δρόμος μεταμορφώνεται σε μια ζωντανή πίστα χορού και τα τουριστικά λεωφορεία σταματούν. «Μοναδικό στιγμιότυπο είναι αυτό που ο οδηγός ανοίγει πόρτες, κατεβαίνουν 50 Αυστραλοί και σέρνουν κι αυτοί τον χορό μαζί μας!» συμπληρώνει η Ελένη από την Trekking Hellas Parnassos.
Αυτή είναι η ουσία της γιορτής του Αγίου Γεωργίου - μια γιορτή που ξεπερνά την ηλικία, την καταγωγή, ακόμη και τη γλώσσα. Καλά να είμαστε, να γιορτάζουμε κάθε χρόνο όλοι μαζί τον Άη Γιώργη!